Omdat zowel Sarah (mottig van de zwangerschap) als Vincent (koorts, snotneus en hoesten) een beetje slapjes waren voor en tijdens het weekend hebben we het rustig aan gedaan. Op zaterdag maakten we in de voormiddag een boswandeling. Ookal was het grijs en nat, toch was het fijn om tijdens de neerslag tussen de varens en lianen te wandelen waardoor het bos iets van een regenwoud kreeg. Door de wortels en gladde paden ging Vincent een paar keer onderuit en ook Stitch zag goed bruin tegen het einde van de wandeling.
.
Boswandeling in het Tuakau reservaat.
Zondag gingen we na Vincent zijn middagdutje naar de Franklin Zoo een zes kilometer verder. Het was er duidelijk aan te merken dat dit een regionale dierentuin was; niet enkel aan de prijs, maar ook sommige dieren die er zaten hadden precies hun beste tijd gehad. We begonnen te denken dat het een soort van opvangplaats was voor sukkeltjes. Een leeuwin had een spierziekte, een andere was compleet blind, de leeuw was vorig jaar overleden aan kanker, de otter had maar één oog,...Voor de rest waren er tal van vogels met allerlei kleuren en geluiden en aapjes die net hun maaltijd kregen voogeschoteld, loslopend pluimvee zoals kippen, eenden en pauwen, leeuwen die het ganse spel bij elkaar brulden en geiten, herten en emoes die uit je hand kwamen eten. Supertoppers en publiekstrekkers waren er niet, maar dat was voor een dierentuin achter de hoek eigelijk niet nodig.
.
Twee maal plooide de pauw zijn staart open, Vincent werd er stil van.
Sarah's favoriet: een Australische papegaai in de "juiste" kleuren.
Vincent was niet gerust in het nieuwsgierige Damhert.
De leeuwinnen eindelijk wakker, een uniek moment
Geen opmerkingen:
Een reactie posten