Whakatane 14/9 tot 17/9

Na een weekje werken op verplaatsing in Omarama, volgde een weekje vakantie. Het weer was wat omstuimig en wisselvallig met veel wind en regen waardoor we een tripje naar Whakatane met enkele dagen uitstelden naar de tweede helft van de week. De voorspellingen waren dan iets gunstiger.

We boekten een cabin voor drie nachten in het Holiday Park op wandelafstand van het centrum. Het weer was droog met wisselende bewolking en dus wisselende kledij. Vincent en Charlotte waren al blij met de cabin en de verandering van leefruimte, maar we zorgden er wel voor dat we onze dagelijkse portie buitenlucht opsnoven.

.

Stitch in het voorportaal van de cabin. Verder mocht hij niet want honden waren niet toegelaten in "ons gezellig klein huisje" zoals Vincent het mooi kon verwoorden. Dus drie nachtjes brommen in Hotel Camira voor Mister Doggy.

.

Via "den dijk" was het een 15min wandelen naar Whakatane centrum. Het wandelpad liep langs de botanische tuinen, een miniatuur treinspoor (dat jammer genoeg enkel op zondag actief was), het skatepark en de speeltuin.

.

Met de basismiddelen konden we het best gezellig maken en het duurde ook niet lang of Vincent had het stapelbed ontdekt wat de rest van de dagen fungeerde als springplank. Omdat Charlotte geen maaltijd of eetbare gelegenheid wil overslaan, leek dat haar de meest strategische positie.

.

Wairere Falls, op wandelafstand aan de rand van het stadje.

.Sarah vulde haar collectie drijfhout aan op Whakatane strand. In de achtergrond het monument "Lady on the Rock" en de vulkanische Mount Edgecumbe.

.

Omarama 4/9 tot 10/9

Naar jaarlijkse gewoonte was er een trip gepland naar Omarama. Oorspronkelijk ging er een trailer met zwever naartoe maar door onvoorziene omstandigheden (herstelde Duo werd tijdens testvlucht in de prak gevlogen, oja) ging zowel Ross als ikzelf met het vliegtuig. Zondag met Air New Zeeland van Auckland naar Queenstown waar Ross enkele uren vroeger de huurwagen had opgepikt. 's Avonds waren we in Omarama. Ikzelf bleef er een week, Ross een extra week. Op het programma stonden keuringen en kleine herstellingen, want middelen zijn er beperkt. Na een weekje goed doorwerken met aangenaam weer en bijgepraat te hebben met de locals was ik zaterdag terug in Auckland. Ondertussen was het WK Rugby net begonnen.

.

Omarama in de dusk. Het binnenrijden van het slaperige dorpje, na onze eerste werkdag, maakte een amerikaanse indruk met motels en trucks langs de kant van de weg en besneeuwde bergtoppen in de achtergrond.

. Het tijdelijke atelier/hangaar met in de stal een Ventus 2b, Ventus 2cxt en LS 4.

.Sporadische vluchtjes kondigden het nieuwe seizoen aan.

.

Skytower 3/9

Op ons "do to"-lijstje stond oa de Auckland Skytower. Vincent was er van overtuigd dat "de Nounou" (Paul, Sarahs vader) er woonde, dus hopelijk was hij nadien niet te ontgocheld als bleek dat zijn fantasie niet overeenkwam met de realiteit. Een kind zijn fantasie is heilig, maar er was genoeg afleiding beneden en boven om ons bezoek in te kleuren.

.

Een mooi uitzicht over de wijde omgeving en als kers op de taart wat flapperende figuren aan kabels die voorbij kwamen. Dolle pret voor Vincent.

.De glazen vloer gaf een optische indruk waar Charlotte even gewoon aan moest worden.

.

Aan de overzijde van de straat was een geheel veganistische eettent die we eens uitprobeerden.

.

The kids

De kinderen en hun avonturen...

.

Een nieuwe lading uit België. Dankuwel Omi & Opi!

.

Charlotte en haar houten paardje. Een erfstuk van Vincent.

.

Vincent en zijn eigen pannekoekentaart. Gebaseerd op het zweedse boek van Opa Pettson en poes Findus.

.

Een pakje uit Zweden. Dankuwel Sofie!

.

Thuis

De winter loopt stilletjes aan naar zijn einde toe...

.

Middagje met lunch in de duinen van Port Waikato.

.

Al blijft de NZ winter wisselvallig, toch soms uizonderlijk warm weer dat met moeite is te onderscheiden van de zomer. De kinderen in het plonsbadje en Sarah haalde haar zomerjurk uit de kast.

.

Ondertussen vaste klanten aan ons adres. Dankzij hun strategisch gekozen posities duurt het geen 5 seconden na het openen van de schuifdeur of het kleine legertje is paraat.

.

Sarah met de groene vingers besloot een 20tal aardbeiplatjes in huis te halen. Laat ons hopen op een goede oogst. Ook meteen educatief voor de kinderen.

.

Rudolf Steinerschool

Vincent staat sinds december 2010 op de wachtlijst bij één van de twee Rudolf Steinerscholen in Auckland (de minst verre). We waren wat ontgocheld toen we onlangs informeerden en vernamen dat er nog geen plaats was. Tijd om wat zachte druk uit te oefenen. Sarah en de kids gingen vanaf begin augustus elke vrijdag naar het knutsellokaal van de school waar er poppen werden gemaakt voor de jaarlijkse zomerbeurs. Ook een goede manier om te infiltreren in de Steinergemeenschap van de Michael Park school. Tijdens de eerste sessie werd Vincent opgemerkt door één van de kleuterjuffen en bij de tweede sessie werden we uitgenodigd voor een interview. Dat klonk al beter. Sarah blijft knutselen op vrijdag en na de eerste leuke babbel mùet de kleuterjuf verwachten we ons nog aan enkele gesprekken voor Vincent in februari 2012 naar school mag.

.

De dag begint met het trotseren van de Aucklandfile en van ons huidige adres tot aan de school mag je al snel een uur rekenen! Blijkbaar zijn we de recordhouders op afstand en rijtijd!

.

Enkele kleutergebouwen van de Michael Park Rudolf Steinerschool. Er zijn in totaal vier klasjes.

.

Charlotte tussen het speelgoed in het knutsellokaal.

.

Achter de school is een park met eendjes.

.

Sailplane Services

Nog enkele werkjes voor het atelier twee weken sluit...

.

LS 8 krijgt een make-over van het instrumentenbord met een laagje carbon voor de look en herschikking van de instrumenten om plaats te maken voor de LX9000.

.

Wat de eerste vlucht van het nieuwe seizoen moest worden, draaide uit in brokken voor de start voor deze Kestrel 19 wiens flap in onzachte aanraking kwam met het achterlicht van het sleepvoertuig.

.

Tijd voor koffie....in de zon als het weer het toelaat.

.De beruchte rugsteun-houder voor onze eigen LS 1f. Het vorige (zelfgemaakte) model werd opgepikt door de luchtvaartauthoriteiten tijdens de initiële keuring waardoor we eerst braaf een gecertifieerd model moesten namaken, aan de hand van de fabriekstekening, voor we ons geel luchtwaardigheidscertificaat mogen verwachten.

.Grant test de waterzakken van ee ASW 27 voor ze terug in de vleugels gaan.

.