Terug van Omarama en het zuidereiland en bijna hetzelfde voor de rest van de kroost (zitten op dit moment ergens halfweg tussen België en Nieuw Zeeland in een lijnvliegtuig). Zoals gepland was het zaterdag een ritje van Auckland naar Wellington met een ferry-overtocht in de avond en overnachting in Picton. Zondag ging het dan van Picton naar Omarama. regelmatig gestopt omdat we tijd zat hadden en Stitch graag integraal Nieuw Zeeland had afgebakend. Ook traditioneel een goeiedag gaan zeggen bij een Brits koppel met een baancafé in de regio die men voorkeur wel geniet (Ashburton district met zicht op de alpen) en tegen savonds waren we in Omarama.
.
In de buurt van Kaikoura even wat zeelucht opsnuiven..Ross & Grant waren zondag met een lijnvlucht afgezakt en we verbleven in een volwaardig huis in het dorp dat Ross via via had kunnen fixen. Van maandag tot vrijdag werd er gewerkt (voor mezelf waren dat vier jaarkeuringen en enkele kleine bijkomende jobkes) en gesocialised met de Omarama piloten. Ik had men cameraplatform meegesleurd voor het geval, maar het weer en de planning zaten niet echt mee. Op donderdag besloot ik met Ross zijn pick-up naar Mandeville te rijden waar nog een metalen hoepel (lopend project) ergens in een hangaar stond. Die was samen met men trailer in 2008 toegekomen, maar nooit meegenomen naar Omarama, dus maar gaan oppikken.
.
Stitch bewaakt het vliegveld (en pist tegen elke band). Tegen het einde van de week zakte de sneeuwgrens wat..
Zaterdagnacht om half vijf wakker geworden, maar pas smorgens via de moeder en de gsm vernomen dat het om een aardbeving ging die serieus genoeg was (7,1 of 7,4) om schade aan te richten in Christchurch en omgeving. Ik vertrok diezelfde dag terug noord, maar de afspraak met CJ & Alex (een bevriend koppel) ging niet door omdat ze plots een grote opkuis aan hun been hadden. Dan maar de pakjes voor hun kinderen in het clubhuis van Hororata achtergelaten en tussendoor werd duidelijk dat de schade toch wel aanzienlijk was. Het waren vooral de oudere stenen gebouwen die te lijden hadden en sommige bruggen hadden schaden met omleidingen tot gevolg.
.
St. Johns Church in Hororata verloor zijn toren tijdens de aardeving. Er waren geen dodelijke slachtoffers, maar mensen verloren hun huis, handelspand en landbouwfasciliteiten.
.
Savonds een zwever opgepikt in Blenheim en een half uurtje later waren we in Picton. Zondag was het vroeg op en tegen iets na zes op de ferry. En dan was het gans het noordereiland door. Halverwege een liftende hippie van 52 opgepikt en een hylarische babbel gehad gedurende meer dan een uur. Kerel zag ze vliegen, maar was wel aangenaam gezelschap. Savonds terug in Drury en Tuakau.
.
Nieuwe patient in het ziekenhuis. De Discus 2 die besloot zich te parkeren op een helling in de bomen. Opgepikt op de terugweg van het zuidereiland.
Collega Roger (die int begin van 2010 zijn Ventus bT in stukken vloog) had besloten terug te keren naar de basics en vond een Libelle waar hij al geruime tijd van sprak. Speelkameraad voor de LS1.
"WTF? Get me out of these monkey arms!" zie je Charlotte denken. Toch één fotobewijs van men experimentele baard die ik als grap de ganse tijd van de ondraaglijke eenzaamheid niet heb geschoren.
Charlotte's upgrade van de "hondenmand" naar de "varkenstrog". Toen bleek dat het bed niet door de deur en de gang ging, hebben we maar iemand betaald om het vaste venster uit de slaapkamer te hijsen en er enkele minuten later terug in te hangen. Neen, geen getrainde inbreker van achter de hoek, maar een vakman (met factuur, hehe)
Effe de route checken in het "nieuwe " Harker Reserve aan de overkant van de rivier. Dochter hing op moeders buik, zoon zat het grootste deel van de wandeling in vaders rugzak.
De kroost test Charlotte haar nieuwe matras. Haar bezorgde blik spreekt boekdelen: "Durf hem niet onderkwijlen of -pissen".
In de buurt van Kaikoura even wat zeelucht opsnuiven.
Stitch bewaakt het vliegveld (en pist tegen elke band). Tegen het einde van de week zakte de sneeuwgrens wat.
