Ondertussen thuis & omgeving

Een mijmerend stilleven met als titel: "Hongerig kind en lege kom". Schattig hé?
.Mijmerend stilleven met als titel: "Hongerig kind neemt heft in eigen handen" (strandzand uit de zandbak)
.Alle losse onderdelen en de kas van de Mini staan ondertussen in een grijze basecoat. De kas is binnen voor de laatste gaatjes dicht te lassen en de motorblok is afgezet bij een Mini mecanieker om de hoek voor nazicht en herstelling.
. Vincent & Rita voederen de geit & zebra in de Franklin Zoo. Uitstapje met Sarahs vriendin Roxy en haar twee dochters.
.

Back to work

Terug in het atelier...

.De eerste Antares 20E in NZ. Een paar weken werk voor inspecties, AD's en wat kleine herstellingen. Hij is als experimenteel geregistreerd omdat hij geen Type Certificate heeft. Geimporteerd uit de States voor een koopje waar men er toch geen nodig heeft, maar dat is hier wel anders. Dus tijdelijk uitstel, maar ziet er naar uit dat deze vogel binnen twee jaar op vakantie mag naar Lange Aviation enkel omdat er een document ontbreekt! Het blijft wel een uniek concept, de vleugels wegen een ton maar hebben een volledig eliptische aanvalsboord en de electronica en motorbediening zijn indrukwekkend.

.Lindsey (met feesthoed) plakt de buik van de Discus B terug dicht. Naast dit wrak staat trouwens nog een LS4, die zich in de bomen heeft geparkeerd, te wachten op het verdict of de waarde van de bak wel een herstelling rechtvaardigt.
.

Tauranga & Taupo 12-13/1

Ross belde me op om te vragen of ik een jaarkeuring in Taupo zag zitten voor de ASK 21 van de Taupo Gliding Club. We mochten zijn auto hebben met een volle dieseltank. Het was nog vakantie, maar we besloten dit met een dagje Tauranga te combineren, iets dat ook nog op ons lijstje stond.
Woensdag net voor de middag waren we onderweg en probeerden langs routes te rijden die we voordien nog niet hadden genomen zonder er veel langer over te doen want met de twee kids vanachter kunde het toch niet langer trekken dan nodig en moet er af en toe al eens gestopt worden.
Tauranga stad sloeg wat tegen, maakte een nogal steriele en onpersoonlijke indruk. Mt Manganui (iets veder) was beter, maar veel volk op en rond het strand met enkele hoge flatgebouwen in de achtergrond, precies een kopie van Blankenberge. De berg zijn we voor 1/3de opgeklommen, gewoon om een overzicht te hebben en we moesten stillekesaan verder om optijd in Taupo te zijn.
.Charlotte trekt enkele baantjes op het strand van Mt. Manganui.

.Foto vanop de berg met Tauranga stad in de achtergrond.
.

Tegen iets na 21u waren we in Taupo en de tijdelijke residents (een britse instructeur, een amerikaanse sleeppiloot en een tsjechische solopiloot) gaven ons een rondleiding en de sleutels van de kamer. Moeder de gans was omsingeld door kids en vader trok zich in alle eenzaamheid terug in een hoekje. De volgende dag hadden we samen ontbijt en terwijl ik aan de ASK 21 begon, vetrokken Sarah en de kids naar enkele bezienswaardigheden in en rond Taupo. Uiteindelijk had ik iets vroeger gedaan doordat een bijkomende keuring aan de ASK 13 was weggevallen ( datum foutief genoteerd en doorgegeven) en daardoor in de late namiddag terug naar Auckland vertrokken.

. Het werkhuis van Taupo Gliding Club. De clubmanager, Tom 77 jaar, houdt alles proper en inorde.
.

Vincent toont u de Huka Falls, niet zo hoog maar wel een stevig debiet.
.
Charlotte bij de wallaby's.

.Vin bij de Alpacca's
.

Tussenstop met de bende voor Fish & Chips op de stoep.
.

Waitomo Caves 10/1

De grotten stonden ook nog op ons "to do"-lijstje. De Nikau Caves waren dichterbij, maar na een telefoontje werd duidelijk dat het niet ideaal was voor een gezin met kleine kinderen. Dan maar voor de andere optie gegaan: de Waitomo Caves. Vrij populair voor Kiwi's en toeristen ( en wij zitten daar zowat tussen) en ook wel prijzig en best een einde rijden.
Anyway, het was plezant. Wel te laat aangekomen voor de tour die we om elf uur geboekt hadden, maar dat was hier geen probleem en half uurtje laten mochten we het nog eens proberen bij de volgende kudde. Eerst de Aranui Cave gedaan, voorafgaand door een korte boswandeling en camera toegelaten. Na de lunch zijn we dan in de Glowworm Cave gedoken waar helaas geen camera binnenmocht omdat de glimworpjes dan een identiteitscrisis krijgen.
Mooie grotten en formaties, maar het blijft op zulke plaatsen natuurlijk nummertje trekken.
. Vin & Sarah aan de ingang van de Aranui Cave.

. Niet altijd even eenvoudig om met weinig licht wat geslaagde foto's te trekken. Voor Charlotte was het allemaal prima en toen ze toch begon te protesteren, kreeg ze een borst in de mond geduwd en Vin zag nu eindelijk de stalagmieten en -tieten waar we al enkele dagen van spraken.
.

Mevrouw de Maori gids speelde ook huisfotograaf, waarvoor dank.

.

Vluchtje ASW 15 2/1

Met de clubvloot grotendeels op verplaatsing in Matamata voor het zomerkamp, de ASW 15 van Geoff (zoon van Ross) geboekt voor een dagje dat er vliegbaar uitzag. Eerst wel wat de cockpit moeten reorganiseren om er deftig in te passen (voetenstuur maximaal naar voor, rugsteun eruit, zuurstoffles eruit,..). Net na de middag vertrokken aan de lier samen met nog enkele andere zwevers voor en na mij. Condities waren OK voor de aanvang van de dag (3-4knt stijgen en 3000-3500voet basis), maar ze verbeterden niet echt en de wind uit het westen was soms een storende factor voor een ASW 15A zonder waterballast. De vlucht naar het zuiden ging redelijk goed, maar terugvliegen was een beetje een gevecht met de wind, matig stijgen, weinig indicaties en onveranderde basis met een buitenlanding in Matamata tot gevolg. Vol goede hoop en met nog indicaties om 16u een start achter de sleper gekregen en zeer langzaam richting noorden opgeschoven, maar vernam nadien dat een halfuur na men vertrek de laatste zwevers (ASW 27) in Drury aan hun final glide waren begonnen. Om 18u45 landde ik dan opnieuw buiten in een akker aan Miranda op 30km van Drury (lang geleden dat ik twee keer ben buitengeland op dezelfde dag). Was onderweg nog een gestrandde ASW 20 overgevlogen die ook van Drury was gestart. Totale vluchttijd van de dag was 5u45 dus daar geen klagen over, de afgelegde afstand was lachwekkend. Wel men eerste echte thermiekvlucht gedaan boven nieuw gebied (men vorige overlandvlucht was van bijna een jaar geleden ). De ASW 15 was OK, maar was niet echt onder de indruk van zijn vlieg- en handeleigenschappen, beter dan op de grondzitten zowiezo.
Sarah, de kids en dog kwamen me halen met de trailer (zeer moedig, wat een vrouw) en waren er om 20u30 net voor het schemeren. Ideale timing, tot ik het stuur overnam en via de ruwe oprit naar de zwever (1km verder) tussen palen, door andere akkers (zeer moedig, wat een auto), een moment van onoplettendheid en met een trailerwiel vasthing boven een beek. Zag er terminaal uit maar na een halfuurtje kwam het onding eindelijk los en toen was het helemaal donker. Dan het klassieke gepruts in the dark om de zwever te demonteren en in een tang van een trailer te passen met een zeurende Charlotte, maar flinke Vincent aan de zijlijn. Terug on the road tegen 23u15 en in Drury tegen 00u15. Kinderen int bed, McDonalds gegeten om 1u00, int bed tegen 2u00. De meest memorabele buitenlanding ooit. Geen foto's daarvan, camera lag bij de zwever en had toch een te pijnlijk herinnering geweest.
.Vol goede moed onderweg naar het zuiden boven de Hauraki Plains met de Kaimais in de achtergrond.
.

Ditmaal niet tussen de salade, maar de maïs. Veld was OK, toegang van de weg tot aan de zwever was een beetje avontuur.
.

Namiddagje Auckland 4/1

Namiddagje naar Auckland voor een general walk-around, enkele winkels binnengevallen, bezienswaardigheden bekeken en een ijsje op de pier.
.

Navigeren onder de Skytower.
.De boten bewonderen vanop de kade.
. IJsje eten aan de Ferry Building.
.

Snollen tussen de Vintage spullen bij "Real Groovy Records"

.

Halfweg de vakantie

Voor oudjaar hadden we een drie-gangen menu voorzien met een ruim aanbod waardoor we een kleine pauze moesten inlassen. We bleven gewoon thuis en voor middernacht lag iedereen al in een diepe slaap verzonken.

.De Franklin Zoo achter de hoek was altijd een leuk tussendoortje en genoeg animo om een namiddag mee te vullen.

.De Mini werd is Pukekohe gesodablast (variant van zandstralen) en sommige onderdelen werden in een basecoat gezet. Daarna vertrekt hij voor de laatste roestgaatjes naar de carrossier in het dorp en gaat de motor binnen voor onderhoud en inspectie.

.