Vluchtje ASW 15 2/1

Met de clubvloot grotendeels op verplaatsing in Matamata voor het zomerkamp, de ASW 15 van Geoff (zoon van Ross) geboekt voor een dagje dat er vliegbaar uitzag. Eerst wel wat de cockpit moeten reorganiseren om er deftig in te passen (voetenstuur maximaal naar voor, rugsteun eruit, zuurstoffles eruit,..). Net na de middag vertrokken aan de lier samen met nog enkele andere zwevers voor en na mij. Condities waren OK voor de aanvang van de dag (3-4knt stijgen en 3000-3500voet basis), maar ze verbeterden niet echt en de wind uit het westen was soms een storende factor voor een ASW 15A zonder waterballast. De vlucht naar het zuiden ging redelijk goed, maar terugvliegen was een beetje een gevecht met de wind, matig stijgen, weinig indicaties en onveranderde basis met een buitenlanding in Matamata tot gevolg. Vol goede hoop en met nog indicaties om 16u een start achter de sleper gekregen en zeer langzaam richting noorden opgeschoven, maar vernam nadien dat een halfuur na men vertrek de laatste zwevers (ASW 27) in Drury aan hun final glide waren begonnen. Om 18u45 landde ik dan opnieuw buiten in een akker aan Miranda op 30km van Drury (lang geleden dat ik twee keer ben buitengeland op dezelfde dag). Was onderweg nog een gestrandde ASW 20 overgevlogen die ook van Drury was gestart. Totale vluchttijd van de dag was 5u45 dus daar geen klagen over, de afgelegde afstand was lachwekkend. Wel men eerste echte thermiekvlucht gedaan boven nieuw gebied (men vorige overlandvlucht was van bijna een jaar geleden ). De ASW 15 was OK, maar was niet echt onder de indruk van zijn vlieg- en handeleigenschappen, beter dan op de grondzitten zowiezo.
Sarah, de kids en dog kwamen me halen met de trailer (zeer moedig, wat een vrouw) en waren er om 20u30 net voor het schemeren. Ideale timing, tot ik het stuur overnam en via de ruwe oprit naar de zwever (1km verder) tussen palen, door andere akkers (zeer moedig, wat een auto), een moment van onoplettendheid en met een trailerwiel vasthing boven een beek. Zag er terminaal uit maar na een halfuurtje kwam het onding eindelijk los en toen was het helemaal donker. Dan het klassieke gepruts in the dark om de zwever te demonteren en in een tang van een trailer te passen met een zeurende Charlotte, maar flinke Vincent aan de zijlijn. Terug on the road tegen 23u15 en in Drury tegen 00u15. Kinderen int bed, McDonalds gegeten om 1u00, int bed tegen 2u00. De meest memorabele buitenlanding ooit. Geen foto's daarvan, camera lag bij de zwever en had toch een te pijnlijk herinnering geweest.
.Vol goede moed onderweg naar het zuiden boven de Hauraki Plains met de Kaimais in de achtergrond.
.

Ditmaal niet tussen de salade, maar de maïs. Veld was OK, toegang van de weg tot aan de zwever was een beetje avontuur.
.