Mannenwandeling 16/5

Zondag na het ontbijt was het tijd voor "de mannen" om frisse zeelucht te snuiven. Op het moment dat we het portier van de Camira openden in Port Waikato stopte het net met regenen. Het was hoogtij en we waren de enige auto op de parking. Vol goede moed begonnen we aan de missie: de laatste duin bereiken op ongeveer 3km van het vertrekpunt, iets dat ons de laatste twaalf maanden nog niet was gelukt. Met pampers en proviand waren de slaagkansen aanzienlijk gestegen. Zwangere vrouwen en bonnie's hadden we thuis achter de stoof gelaten.
Na twee uur spelenderwijs (schelpenrapen, duinen beklimmen, af en toe een bui met een regenboog, praatje maken met visser,..) zaten we op de laatste duin met zich op het laatste stukje landtong waar rivier en zee elkaar ontmoeten. Vincent werkte zich door de proviand en dronk de helft van zijn veldfles op terwijl Stitch de overschot opzoop en de strandvogels achterna zat.
De terugtocht verliep echter lichtjes anders. Vincent vond van zichzelf dat hij heel flink had gestapt (wat ook werd beaamd), dus was het tijd om gedragen te worden. Af en toe sprong hij nog van vader zijn bult als er een dikke stronk drijfhout lag waarop gespeeld kon worden, maar de rest van de rit was in de nek of op de arm. Met de zon achter ons was het halverwege de terugweg duidelijk te zien aan de schaduw dat onze jonge krijger zijn hoofdje schever en schever zakte. Al slapend werd de overige afstand in de armen van de oude heer afgelegd. Een goede fitness oefening. Het voormiddagprogramma (and beyond) was goed gevuld.
.Sunset Beach: Bovenaan Port Waikato dorp, rechts de kust en links de rivier.