Op ronde tussen de kraampjes van de Franklin Market.Zondag gingen we terug op pad en was de meteo een stuk beter. Via Waiuku reden we de peninsula op naar het meest noordelijk punt aan de Manuaku Heads waar we de heuvel en de vuurtoren beklommen. Mooi zicht over de Tasman Zee, de monding en de Manukau Harbour.
Even uitrusten aan de vuurtoren van de Manukau HeadsVan daaruit ging het via de oostkant naar Awitu Regional Park waar we net zoals bij het lichthuis Stitch moesten achterlaten in de wagen (geen honden toegelaten). Het was onderussen al een eind na de middag en hadden gehoopt een eetgelegenheid tegen te komen maar helaas. Tijdens de eerste regenbui dan maar Vincent zijn proviand voor de dag verdeeld onder de familie en via een wandeling op het beduidend wittere strand met bergen schelpen ging het naar de "Homestead" (oorspronkelijke huis van de eerste inwijkelingen) en vervolgens langs de wilde palingen in de sloot terug naar de wagen.
Awitu Beach, helaas was de ondergrond te zacht om het eilandje in de achtergrond te bereiken. Vincent moest al eens beroep doen op de takeldienst.
Sarah en Vincent volledig uigerust voor de kruistocht
Middagmaal voor de aal, had dit nog al gedaan duidelijk.De eerstvolgende kruidenier was goed genoeg voor een snelle snack en daarna terug west naar het zwarte strand van Karioitahi. Een andere surfplaats en druk bezocht zelfs na de tweede regenbui van de dag. Wandelaars, honden, motorrijders en autobestuurders deelden allemaal het strand dat een erg vuile en gebruikte indruk maakte (schijnbaar is dat toeval). Tergelijkertijd was dit een startplaats voor deltavliegers en een passage punt voor de zwevers. Eén delta stond geparkeerd op de grond, maar geen zien vliegen. Na een wandeling langs enkele stroompjes en een lokaal autowrak was de tijd gekomen om weder te keren. De kaars was uit(gewaaid).
Op het strand van Karioitahi met de heuvels op de achtergrond en een abstract zandkasteel onder de voet
cool snap
BeantwoordenVerwijderen