De West Coast vlucht 22/01

Vrijdag was de dag om het werk te laten vallen en in een zwever te springen. De wind waaide strak uit het zuidwesten met minstens 20knopen, goed voor een vlucht langs de westkust enkel jammer van de lokale buien, maar we lieten ons niet afschrikken. Best wel spannend omdat iedereen die ik de vraag had gesteld om mee te gaan vriendelijk had bedankt en ook omdat het men eerste solovlucht en overland was in de oogappel van de club. Maar had genoeg igc-files en meteokaarten bekeken om te beslissen wat ik wou.

Na twee uur werken in de ochtend de zwever klaargemaakt. Het duurde een uurtje voor ik de sleeppiloot van achter de hoek vasthad en kregen in de tussentijd nog enkele buien over ons heen. Tegen 13u hingen we dan eindelijk achter de Piper Pawnee voor een sleep van 20min, 30km en max 1500voet onder de TMA van Auckland. Na het lostrekken waren het enkele spannende momenten tot we de stijgwind boven de kust invlogen.
-> In het noorden schoven de buien voorbij dus ging het zuid, over Port Waikato, naar Raglan. Ieder uur stuurde ik Ross een sms met een update.
-> Boven de monding van Raglan ging het dan noord, 8km crossing van Port Waikato, via de Awhitu Peninsula, 5km crossing van de Manuaku Heads en meteen terug zuid omwille van een nieuwe buienlijn.
-> Terug de 5km crossing van de Heads, Peninsula, 8km crossing Port Waikato en nieuwe poging noord.
-> Port Waikato crossing, Peninsula, Manuaku Heads crossing en verder via Karekare, Piha tot aan Muriwai (het meest noordelijke punt), terug zuid.
-> Piha, Karekare, Manukau Heads, Peninsula, Port Waikato tot 10km noord van Raglan omwille van....de buien. Keren die kar.
-> Langs de cliffs terug via port Waikato, een fly by bij Karioitahi strand, Peninsula, Manukau Heads, Piha tot 5km zuid van Muriwai en terug gedraaid.
-> Piha, Manukau Heads, Peninsula en doorgeklommen tot 2500voet boven Karioitahi om dan het binnenland in te draaien.
-> Eigelijk een glijvlucht zonder iets van deftig stijgen tegen te komen tot in een sla-veld west van Pukekohe rond 18u30. Ross, Grant & Doug waren een uurtje later ter plaatse met de trailer.

De late start en blijvende buiendreiging deden de geplande vlucht in het water vallen (6x de volledige lengte), maar het was een geweldige en unieke ervaring, ik was de enige die vloog die dag. Na het eerste half uur was je zelfs op je gemak op 1000voet met een kolkende zee onder je en buiten bereik van een geschikte landingsplaats, want met de konstante hellingwind die duidelijk was te localiseren was het precies zo eenvoudig dat de zorgen van de eerste indruk verdwenen. Tijdens de tweede run naar het zuiden kon ik zonder veel moeite in de buurt van Karioitahi vertragen en doorklimmen naar 2500voet (maximum hoogte) in een "drukgolf" wat ik op het einde heb herhaald. Beide crossings hadden een gemiddeld verlies van 500voet, dus hoefde nooit echt onder de 1000voet te gaan want die van de Manukau Heads was maximum 1500voet omwille van de Auckland TMA. Eén keer even doorgeduwd en de strandgangers op Karioitahi Beach een goeiendag gaan zeggen, maar voor de overige tijd had ik toch liever vier digits op de hoogtemeter. Het stuk naar huis was mager zonder echt stijgen, meestal een beetje hoogte houden en ondertussen een stevige rugwind die ons wat hielp, maar op 1200voet met een oversteek van Pukekohe stad voor ons toch maar op veilig gespeeld en blijven plakken en geland in de laatste velden. Thuisgeraken zat er toch niet meer in missch een paar uur vroeger maar toen had ik nog geen zin. De landing was OK, maar het veld zacht en plakkerig met een rol van 30meter. Met het nodige liftwerk kregen we de zwever in de trailer en na een halve dag kuisen stond hij zaterdagnamiddag opnieuw blinkend in de hangaar.
. De crossing van de Manukau Heads naar het zuiden. Maximale hoogte 1500voet en 5km oceaan over te steken.
.

De Tasman Sea zo ver het oog kan zien.

. De kustlijn van de Awhitu Peninsula met een opvallende dubbele branding.

.

In de buurt van Te Akau, noord van Raglan, beduidend minder structuur en vertikale wanden.

.

Discus CS tussen de sla, zwever had zich wat ingegraven en duwen was geen optie.
.

(meer foto's op verzoek of op Sarah haar Facebook)